Verhuisd en we slapen hier zo lekker….

Mijn vriend en ik hebben een huis gekocht waar we zo blij mee zijn. Sinds november wonen er al en zijn we bezig met steeds het een beetje naar ons zin te maken. Er moet best veel aangedaan worden, maar dat vinden wij niet erg. We hebben immers tijd genoeg en zo kunnen we er ook echt iets van maken waar we met alle liefde en plezier willen wonen.

In de eerste instantie hebben we voordat we gingen verhuizen niets gedaan aan het huis dan alleen even een sopje en alles schoongemaakt. We hebben dus gewoon onze spullen gepakt en her en der neergezet. Ondanks dat het huis groter is, verbaasde ik mij wel dat we zo veel spullen (of misschien ook veel rommel) hebben. Veel dozen stonden nog tot voor afgelopen weekend een beetje te niksen in de aanbouw en in de grote hal.

De slaapkamers hadden we ook zo gewoon ingericht zonder er nog verder iets aan te doen. De tweeling slaapt nog gewoon gezellig op één kamer en wij slapen in de kamer ernaast.  Vanaf dag één slapen we hier super lekker. We horen minder geluid van omwonende mensen (vrijstaand huis, uitkijkend op een mooi groot weiland) en hebben ook rolluiken. Die rolluiken zijn echt lelijk (ja dat vind ik) maar ze zijn echt fijn. Door de rolluiken is het zo enorm donker in de slaapkamer en dat slaapt heerlijk. En echt ik slaap hier echt velen malen beter als in het oude huis.

Wat misschien ook wel te maken heeft met het lekkere slapen is het feit dat we een nieuw heerlijk en zacht dekbedovertrek hebben. Natuurlijk hebben we er meerdere maar de nieuwe is toch wel echt ons favoriet. Het is niet zwaar, het voelt lekker zacht aan en het ademt ook goed.  Kortom gewoon fijn om onder te slapen. En is niet alleen fijn maar is ook erg mooi.

De jongens slapen volgend ons ook wel lekker, ze worden minder wakker in de nacht, YAY. Wat wel wennen is dat we de jongens wel beter horen brabbelen. Aangezien het huis bijna 100 jaar oud is, is het huis van binnen wel erg gehorig. Soms is dat bet wel wennen, maar aan de andere kant ook wel enorm schattig om die twee zo tegen elkaar te horen. Zo lief als je Xavier op een zondag ochtend voor het eerst zijn broertje Olaf probeert wakker te maken door zijn naam zachtjes te roepen voor de eerste keer (echt een smelt momentje).