Onze tweeling bijna 1 jaar !!! Hoe was voor ons het eerste jaar ?

Vorig jaar op 24 februari schreef ik een artikel over de fotoshoot die was gedaan. Niet wetende dat ik 5 dagen later al met 36.1 weken moeder zou zijn van onze Olaf en Xavier. Heb daarna ook een artikel geschreven over de geboorte van onze tweeling. Nu zijn ze bijna 1 jaar en hoe hebben we het eerste jaar als ouders van een tweeling ervaren?

OMG… Wat is het jaar super snel gegaan en wat heb ik in het afgelopen jaar veel mogen leren en veel mogen genieten. Zo onvoorstelbaar en ook nog steeds zo dankbaar dat ik dit nu als moeder mag én kan schrijven. Eindelijk na zo veel jaar is mijn grootste wens dubbel en dwars uitgekomen. Moeder worden en dan ook nog van een tweeling !

Wanneer je ouders wordt is je leven niet meer zoals het was. Van de ene op de andere dag is het compleet veranderd. Je bent niet meer met z’n twee, nee wij waren ineens met 4. En dat heeft natuurlijk ook de nodige aanpassingen nodig. Je kunt niet ineens spontaan je schoenen aantrekken om vervolgens 2 minuten later in de auto te springen om spontaan een dag erop uit te gaan. Nee, nu is het plannen geblazen, zorgen dat alles klaar staat.

Toen de jongens net thuis waren was ik toch wel erg onzeker, doe ik het wel goed, eten ze genoeg geef ik ze wel genoeg aandacht, want je moet je aandacht toch over 2 kindjes verdelen. Immers wanneer je kindjes 2 weken in het ziekenhuis moeten blijven en naar huis mogen is alles in de thuis situatie toch net was anders als in het ziekenhuis. Geen verpleegster die je even een week mag lenen om alles thuis nog eens even over te doen.

Onze jongens waren ( en nog steeds ) zeer tevreden. We legden ze in de ochtend in de box en daar lagen ze eigenlijk de hele dag in. Natuurlijk haalden we ze er wel uit voor even te knuffelen en natuurlijk ook voor het eten. Ze huilden alleen als ze honger hadden en sliepen bij 10 weken oud ook al de nacht door YAY !. Nee wat dat betreft hadden we het echt erg rustig vergeleken met veel gezinnen met maar 1 baby. Ze waren vaak ook een bezienswaardigheid hier in het dorp, gelukkig is dat nu alweer wat minder overigens.

Baby’s worden natuurlijk ook groter en gaan meer bewegen en zelfs natuurlijk zoals het hoort proberen te staan en te lopen. Vanaf het moment dat Olaf besloot om niet meer te willen liggen maar te willen staan was het rustige hier in huis afgelopen. We hadden Olaf die vol trots stond, en Xavier die gefrustreerd was omdat hij dat nog niet kon maar wel wilde. Maar toen het XAvier ook lukte om te gaan staan was toch echt de box te klein. Wanneer ze in de box gezet werden begonnen ze beiden van leer te trekken, ze leken wel Geer en Goor.

De eerste lachjes, de eerste tandjes en het voor het eerst omrollen wat zijn die eerste momenten toch speciaal. Het moment dat ze ook elkaar door hadden is ook magisch, het lachen naar elkaar elkaars handjes vast houden. Wat een mooie momenten zijn er het afgelopen jaar de revue gepasseerd. Natuurlijk zitten er ook slapeloze nachten bij en dagen waarop ik blij was dat ze eindelijk in bed lagen.

Nu sinds 2 weken beginnen ze echt met elkaar te spelen en te lachen, zo leuk om te zien maar ook weer zo om van te genieten. Ook beginnen ze ondeugend te worden, ze proberen ons al echt uit te testen. Het is hier in huis verre van rustig en komen soms handen te kort, maar we blijven iedere dag weer nieuwe dingen zien, dingen leren en ook daar genieten we weer van.

Voor ons is het afgelopen jaar toch echt wel super geweest ! Op naar weer een nieuw jaar vol met nieuwe mooie momenten. En ik kijk erg uit naar hun eerste verjaardag, voelt een beetje alsof ik zelf jarig ben. Ben super trots op onze jongens !

Hoe vonden jullie het eerste jaar gaan als ouders?