Je kinderen even alleen laten….
Afgelopen week meegedaan aan een discussie op Facebook. De vraag was of je je kinderen alleen zou laten om even snel een boodschap te gaan doen. Kwam er toen al snel achter dat mensen elkaar heel erg snel beoordelen en anderen heel snel een titel “slechte” moeder geven.
Toen ik de vraag las, dacht ik nog nee dat zou ik nooit doen. Ik zou zelf mijn kinderen niet alleen laten om even snel een boodschap te doen. De winkels zijn niet echt in de buurt om even te zeggen ik laat ze 3 minuten alleen. Mocht de winkel in de straat zijn of op een paar meter lopen, dan is het misschien een heel ander verhaal. De babyfoon mee en hoppa en snel op en neer. Maar ik kan hier zelf geen antwoord op geven, omdat de winkels niet zo dicht bij zijn.
Moeders die zeiden dat ze dat inderdaad wel even doen, kregen meteen de stempel “slechte moeder”. Waarom ? Ik denk dat iedereen dat wel voor zich zelf kunnen beslissen. Je kent immers je eigen kind het beste. En wellicht zijn de winkels inderdaad maar een poep en een scheet op afstand. Wat kunnen mensen toch super snel oordelen.
Vervolgens denk ik dan, wat is er erger… Een moeder die 4 minuten hun kroost verlaat om even snel die ene boodschap te doen, of een moeder die lekker achter in de tuin een kwartier lang aan het kwebbelen is via de mobiele telefoon en haar kinderen daardoor ook niet in het oog heeft en niet hoort. Of een moeder die niet weg te slaan is bij die verslavende facebook spellen. Of inderdaad die moeders die de tijd hebben om de hele dag zich te gaan lopen mengen in die facebook discussies…… Tja …
Ik moet zelf bekennen dat ik wel even diezelfde dag mijn kroost heb verlaten om even heel snel iets op te halen bij de achterbuurvrouw. Ik nam de babyfoon mee (met camera) en was maar maximaal 4 minuten van huis. Om vervolgens er thuis achter te komen ( ja ja ik ben blond ) dat de kinderen in de box lagen en de camera’s van de babyfoon natuurlijk op hun kamer staan…. Uhhh ja blond…. Maar Olaf en Xavier hebben niet gemerkt dat ik weg ben, en als ze begonnen te huilen had ik ze toch wel gehoord.
Als ik dan toch even nadenk heb ik dan toch liever met die moeder te doen die even snel die boodschap doet, dan met de moeders die de kinderen niet in het oog houden omdat ze teveel op social media zitten , of die de mobiele telefoon aan hun oren geplakt hebben zitten. En ja ligt eigenlijk gewoon helemaal aan hoe het op dat moment is… Ik kan niet oordelen over iemand anders omdat ik niet weet hoe haar kinderen zijn, en ik ook niet kan zien of ze idd naast de winkel woont of niet 😉
En jij… Hoe denk jij hier over?
Dit is heel lastig iedereen doet waar hij of zij zich goed bij voelt. Zelf heb ik het bij alle drie nooit gedaan. Zelfs niets als ik naar school moest en de baby lag te slapen, dan seinde ik altijd iemand in die voor mij oplette. Je kan onderweg een ongeluk krijgen ( die heb ik inmiddels ook gehad) of brand dat hoor je niet door de babyfoon.
Nu laat ik mijn oudste twee wel eens alleen thuis ( 9 en bijna 8). Als ik even op en neer moet, heerlijk vinden ze dat alleen zijn.
Ik veroordeel niemand zomaar, maar ben vaak wel benieuwd naar de achter liggende gedachte…
Goed punt, vooral het laatste!
Ben sinds 6 weken zelf moeder. Maar áls ik naar de winkel zou moeten (hier bijna om de hoek) zou ik idd de babyfoon ff bij de buurvrouw afdroppen. Die hebben tenslotte ook de sleutel van ons huis.
Beter dat dan je kind meenemen en vervolgens in een (snikhete) auto laten zitten terwijl jij uitgebreid boodschappen doet.
Het is een van die gevoelige onderwerpen uit de categorie speentje, borstvoeding, coslapen etc. In principe kun je je kind nooit alleen laten, want stel dat er iets gebeurt. Anderzijds kan het, zeker als je meerdere kinderen hebt die naar school moeten, ook wreed voelen om de baby weer wakker te maken voor de autorit naar school.
Ik snap dus zeker waar moeders mee worstelen.
Zelf heb ik de kleine ook nooit alleen gelaten, maar het is ook nooit nodig geweest. Ik kan boodschappen ook makkelijk om zijn slaapjes heen plannen. Met een tweeling is dat toch anders denk ik.
Bovendien weet ik, uit betrouwbare bron 😉 , dat het vroeger heel gewoon was. En wij hebben toch ook allemaal overleefd?
Wat betreft het (ver)oordelen, dat gebeurt te pas en te onpas op internet. Blijkbaar denkt iedereen de waarheid in pacht hebben? Of wordt er gedacht de ander door sociale media dusdanig goed te kennen dat er een oordeel gevormd magen kan worden. Het zegt meer over degenen die (ver)oordelen, dan over degene over wie het gaat.