Grondbox open…. YAY meer ruimte

Na de vakantie was het even wennen om weer helemaal in het ritme te komen. Mede ook omdat onze twee schattige duiveltjes totaal geen zin meer hadden om ook maar een stap in de grondbox te willen zetten. Binnen 30 seconden vlogen de toet toet auto’s ons al om de oren en gaven onze eigen Geer én Goor hun concert. Hoe heb ik dit opgelost?… 

Onze jongens zijn nu inmiddels 18 maanden en willen natuurlijk meer ruimte dat is natuurlijk ook logisch. Ik vond de grondbox echt een uitkomst hier in huis. Ze hebben er altijd zonder problemen in gezeten en gespeeld… tot dus einde vakantie… Grrrr. Hoe handig is het als je even wat wilt werken of iets in huis wilt doen en ze even in de grondbox te zetten en ze zo even niet in de gaten hoeft te houden. Heerlijk… Ik had mijn handen vrij en kon doen en laten wat ik wilde in huis…. Maar dat was dus even over…

Nu heb ik de grondbox aan één zijde losgemaakt en opengeklapt en gebruik ik het als een soort hekwerk om een groot gedeelte van de kamer voro hun af te zetten. Zo hebben ze veel meer ruimte en kunnen ze niet bij de honden én in de keuken komen. Zo heb ik ook wat meer handjes vrij en kan ik ze rustig hun gang laten gaan. De eerste dagen was natuurlijk erg wennen… Ze zaten overal aan ( wat ze al deden als we ze rond lieten lopen ). De eerste dagen waren echt vervmoeiend. Ik heb bewust niet alles peuterproof gemaakt zodat ze ook leren wat wel en niet mag.

Het was de eerste dagen echt veel corrigeren, nee dat mag niet, afblijven dit is niet van jou etc. Maar nu kan ik zeggen: YAY I did it ! En oké soms moet ik ze nog corrigeren want die bakken onderin de kast zijn natuurlijk wel erg interessant. Maar ik kan echt zeggen dat ze nu precies weten wat wel én wat niet mag en dat ik echt veel minder hoef te corrigeren. Wanneer ze lekker spelen etc dan geef ik ze natuurlijk ook de nodige complimenten. Want ook positief gedrag belonen/benoemen is ook erg belangrijk.

Nu dacht ik dus wat meer rust te vinden… Dat heb ik ook… Alleen hebben onze twee kleine schatjes nu door hoe ze op de salontafel kunnen klimmen. Ze dachten daarbij dan ook de overstap van tafel en bank makkelijk te kunnen maken. We zijn nu inmiddels enkele dagen met valpartijen en huilbuien later maar ze weten nu ook dat op de tafel klimmen niet mag. En de rust is weder gekeerd.

Ze lopen nu heerlijk rond te dabberen spelen met hun speelgoed en kijken af en toe tv. Wanneer ze iets doen wat niet mag is het vaak alleen voldoende om de naam even streng te zeggen. Soms trekken ze dan wel een lipje, maar vaak gaan ze snel weer verder met hun speelgoed. Ik zeg project meer vrijheid is geslaagd !

Hoe hebben jullie dit aangepakt ?