Onze trouwe doggies Bas & Bob

Als we het over honden hebben, dan raak ik maar niet uitgepraat over onze 2 grootste lieve vrienden genaamd Bas & Bob. Natuurlijk praat iedereen graag over hun huisdieren, althans dat denk ik altijd. Dus als we het er over hebben, dan laat ik ook geen kans liggen om die viervoeters van ons even in de picture te zetten, zoals nu dus 😉

Toen ik mijn vriend leerde kennen had hij Bas al, bas was al 6 jaar en mijn vriend heeft hem uit het asiel gehaald. En zoals wel eens vaker gebeurd wanneer je een hond uit het asiel haalt zijn er wat gebruikershandleidingen. Bas was (wat ik dan gehoord heb) op dat moment een “vreemde” hond. Met wat rare trekjes. Bas was niet echt een speel hond (totaal niet gewend om te spelen) maar meer een werkhond. Terwijl de vorige baasjes gewoon ook een gezin hadden. De hoektanden van Bas waren ook plat geveild, dus we gokken dat er ergens iets niet is goed gegaan, en de hond daarom naar het asiel is gebracht.

Inmiddels is Bas 10 jaar en wel wat veranderd hoor, eigenlijk nog wel wat anders dan de meeste honden. Bas is niet erg sociaal, houd niet van drukte en ligt eigenlijk ook het liefst alleen. Het lijkt ook vaak alsof hij in zijn eigen wereld leeft. Meneer wil wel geknuffeld worden dat wel hoor, maar dan niet zo heel zachtjes. Het is echt een hond met meer diploma’s dan ons, zit , lig, pak en zelfs poepen op commando. Bas speelt graag met balletjes, alleen wil ze eigenlijk het liefst nooit afgegeven. Wat krijg je dan met apporteren, juist ….. we staan te wachten en te wachten totdat meneer eindelijk eens die bal los laat zodat we weer kunnen gooien. Natuurlijk komt het ook wel voor dat hij het ineens loslaat, alleen niet zo heel vaak.

Bas houd van wandelen en van water, nou ja ook niet helemaal correct hij houdt alleen van water als het een plas water is maar niet van hondendouche. Want dat is bij Bas echt een verschrikkelijke taak. Maar gelukkig hoeft Bas niet vaak gewassen te worden, is eigenlijk ook helemaal niet goed natuurlijk. Omdat Bas natuurlijk al langer samenleeft met mijn vriend dan ik, heeft hij echt meer een band met mijn vriend dan met mij, is ook logisch natuurlijk. Maar gelukkig ziet Bas mij wel als een baasje ofwel vrouwtje. De reden waarom ik vrouwtje zeg is omdat als ik zeg ga naar baasje gaat naar mijn vriend, zegt mijn vriend ga naar baasje blijft Bas bij hem staan en als mijn vriend zegt ga naar vrouwtje dan weet Bas me te vinden.

Bas gaat iedere werkdag trouw mee naar het bedrijf van mijn vriend, waar hij lekker zijn gang kan gaan. Lekker liggen lekker rondlopen, spelen met de mensen die er rondlopen, dus dat gaat helemaal goed. Alleen bleef ik dus alleen achter, ik werk vanuit huis en ik miste toch eigenlijk wel wat om me heen. Ik wilde er graag een hond bij, nou dat was een heel gedoe… Ik vind grote honden leuk maar ik van kleine honden nog veel leuker. Dus wilde ik eigenlijk een leuk klein hondje voor erbij, maar vriendlief dacht er anders over, althans die wilde bijvoorbeeld geen lopend handtasje of een heel klein zenuwachtig keffertje. Onze zoektocht naar een nieuw vriendje voor Bas en natuurlijk voor ons ging van start.

De zoektocht heeft niet zo heel lang geduurd. In januari dit jaar kwam ik een advertentie op marktplaats tegen met hele leuke foto’s, laten we eerlijk zijn iedere pup op een foto ziet er schattig en aandoenlijk uit en op dat moment maakt het niet uit of een pup uitgegroeid tot een grote of kleine hond. We zijn gaan kijken en de pups bleken een kruising te zijn. Moeder was een Border Collie en  vader was een kruising tussen een Labrador en een Münsterlander. Het was dus toen al duidelijk dat die leuke schattige pups niet zouden uitgroeien tot een klein schoothondje.

Het hekje ging open en ik werd opslag verliefd, daar liep het hondje wat ik wilde. Klein en dapper en trots liet het pupje zich zien. Leek wel alsof hij een modeshow liep, om de show te stelen. Hij stal niet alleen de show maar ook mijn hart. Ik wist het zeker deze moesten we nemen. Ook mijn vriend was erg onder de indruk van het kleine schattige ventje. Onze keuze stond vast deze wordt het. We konden het lieve beestje meteen meenemen. Hup de auto in, pupje lekker stevig vast in een handdoek, want zo warm was het niet. We waren lekker aan het kibbelen over een naam, maar ik had van te voren al gezegd dat als het een mannetje zou zijn ik Bob wel erg leuk vond. Paste ook mooi bij de naam Bas. Mijn vriend zag de naam Bob in de eerste instantie niet echt zitten, maar bijna thuis vond hij de naam ook echt passen bij ons nieuwe lieve vriendje.

Bob is inmiddels bijna een jaar, en is dus echt de hele dag naast mijn zijde. We dachten eerst dat Bob best iets kleiner als de gemiddelde hond zou worden, omdat hij niet snel bleek te groeien. Maar inmiddels is hij wat groter en bijna net zo groot als onze Bas. Het is echt een alle mans vriend, maar onze Bas is zijn echte grote vriend. Als Bas maar beweegt dan komt Bob er aan. Helaas gaat het niet altijd even goed, dat komt omdat Bob nog erg druk en speels is, en Bas daar af en toe helemaal geen zin in heeft. Doordat Bas wel eens verschillende signalen afgeeft weet Bob soms ook niet of Bas het nou wel of niet leuk vind. Bas heeft namelijk Bob al  een paar keer gebeten, en Bas weet dan ook echt dat hij fout zit, maar onze Bob blijft toch steeds weer meteen Bas opzoeken.

Bob is speels, eigenwijs en een trotse hond. Blij met de kleinste dingen die hij krijgt, maar is het het aller blijst als zijn grote vriend Bas na het werken met baasje weer lekker thuis komt. Natuurlijk vermaakt Bob zich de hele dag met mij en ik zou Bob geen enkel moment meer willen missen, maar ook ik ben altijd weer blij als de twee andere mannen (vriendlief en Bas) weer lekker thuis zijn.

En hebben jullie huisdieren? Of willen jullie huisdieren?