Je huisdier is vaak meer dan alleen maar een huisdier …
Veel mensen hebben tegenwoordig een huisdier. Dat kan natuurlijk van alles zijn. Een hond , een kat, een konijn, een cavia of zelfs een slang. Het maakt op zich niet uit wat voor dier het is, maar toch komt vaak 1 ding overeen en dat is dat je huisdier vaak meer is dan echt alleen een huisdier.
Mijn vriend en ik mogen onszelf baasjes noemen van onze twee hele lieve honden Bas en Bob. Onze Bob is 15 oktober 1 jaar geworden (wat gaat de tijd toch snel) en onze Bas is al wat ouder. Nou ja wat ouder is, Bas is namelijk 10 jaar ouder als Bob dus is 11 jaar. Nu merken we ook echt dat Bas al wat ouder begint te worden, af en toe is hij wat krakkemikkig. En dan bedoel ik dus dat het we merken dat zijn lijf niet meer zo jong is.
Het opstaan gaat wat langzamer, springt niet meer zo snel de hele kamer rond. Paar jaar geleden kon Bas nog echt lang achter een bal aan rennen en terug brengen, maar nu weten we dat we dat niet al te lang moeten doen, omdat hij de volgende dag daar last van heeft. We weten natuurlijk ook dat er ooit een tijd komt (waar we niet aan willen denken) dat Bas er niet meer zal zijn. Maar het is wel de realiteit.
Bij het nemen van een hond overleeft het baasje vaak de hond. Natuurlijk zijn er gevallen bij waar het andersom is. Een huisdier wordt vaak echt een maatje, een vriend of zelfs gezien als een kind. Hij of zij wordt echt opgenomen in het gezin. Als het huisdier dan later ziek of erg oud wordt, zul je op een gegeven moment toch afscheid moeten nemen.
Gister stonden we stil bij het afscheid nemen. Onze beste vrienden hadden een schat van een hond Spiky. Hij was al op leeftijd en had al een half jaar last van zijn heupen, dierenarts kon niet echt zeggen wat het was, maar waarschijnlijk had hij ook een vergroeide rugwervel. Vorige week had Spiky weer erge last ervan, en kregen ze weer pijnstillers voor hem mee, dit keer echt hele zware. Op zich ging het wel even goed met die pijnstillers, maar helaas ging het met Spiky achteruit.
Gister hebben ze de knoop door gehakt, dat wil zeggen onze vrienden besloten dat het zo niet meer verder kon. Spiky had te veel pijn, piepte bij iedere beweging … Ze zijn naar de dierenarts gegaan, en hebben daar in goed overleg besloten dat het voor Spiky beter is om hem in te laten slapen … Het is en blijft natuurlijk een moeilijke beslissing als je voor die keuze staat, maar op dat moment kies je (in de meeste gevallen) voor het beste.
Hun wilde niet meer dat Spiky met zo veel pijn verder zou gaan. Niemand weet hoe lang het nog had kunnen duren .. een maand, twee maanden misschien wel een week. Voor Spiky is het beter, om ergens waar dan ook te zijn waar hij geen pijn meer zal hebben.
Het is vreemd om dan bij onze vrienden voor de deur te staan, geen geblaf meer … Bij binnen komst niet een vrolijke hond die je een warm welkom wenst. Geen hond die naast je komt staan als je lekker op de bank zit met een kopje thee en een koekje .. Ja in alles .. wat een leegte … In 1 keer is het zo anders in het huis bij onze vrienden, en voorlopig zal dat gevoel ook wel blijven
Moet je nagaan, zelfs wij missen Spiky. Onze vrienden missen hem natuurlijk veel meer, maar het is beter zo. Spiky was voor hun niet alleen een maatje, niet alleen een goede vriend en nee ook niet alleen een kind. Maar eigenlijk kort gezegd is of was Spiky alles van dat.
Het was moeilijk om je vrienden zo te zien, veel verdriet… Tevens meteen weer met de neus op de feiten gedrukt.. Ja Bas zal er ooit ook niet meer zijn .. We moeten er allebei niet aan denken en willen er niet aan denken. Alleen bij de gedachte al krijg ik kippenvel en voel ik de tranen al komen .. maar eens .. ja eens is het echt zo ver.
Hebben jullie zelf een huisdier en is die ook meer dan een huisdier alleen?
Wauw, het is echt waar! Een huisdier is veel meer dan alleen een dier. Ik heb twee konijnen, zijn echt mijn baby’s hoor. Helaas staan ze niet meer op mijn kamer, ruimtegebrek + allergie en nu bij mijn zus. Mis ze met de dag, nu kan ik geen onzin uitkramen tegen iemand. Ja tegen mijzelf, maar als ik het tegen mijn knaapjes doe, lijkt het minder raar.. :”) Still weird I know. Ze komen mij ook altijd gedag zeggen als ik de trap oploop. Ik heb ze geleerd om met hun neus tegen je hand te tikken, of je vingertop, zo cute! Soms is het beste voor een dier, helemaal als het veel pijn heeft. Sterkte, ondanks dat het niet jouw hond was, kan het wel heel veel met je doen.
Ik heb zelf geen huisdier, maar wat heb je dit stuk mooi geschreven zeg!
Dank je wel voor je compliment
Wij hebben zelf sinds een jaar of 5 een hond Kay. En Kay is ook veel meer dan alleen onze hond. Hij is mijn maatje en mijn beste vriend. Zo’n beestje is veel trouwer als vrienden en merkt ook aan je dat je je niet fijn voelt. Zonder dat je erom vraagt troost hij je dan toch. En net dat likje over je wang ofzo. En hij is er ook altijd. Een hond beoordeeld je ook niet. Je kan zo lelijk doen tegen je vrienden als je maar wilt en zo eenzaam of raar zijn als wat maar zo’n hond laat je niet in de steek. Nu ook is mijn moeder net geopereerd en een nachtje in het ziekenhuis geweest en je merkt het aan zijn gedrag. Hij ‘bewaakt’ haar echt en is veel rustiger en voorzichtiger dan normaal alsof ze doorhebben dat er wat aan de hand is. Ik moet er ook niet aan denken dat Kay er op een dag niet meer is. Het scheelt dat ik tegen die tijd al uit huis zal zijn en het iets minder hard aan zal komen maar alsnog.
Whaah dit was lang.xx
Wil je veel beterschap met je moeder wensen dan 😉 En ja ze voelen dingen echt super goed aan dat is echt ongelofelijk.
Liefs Miss Mags
Leuk dat je mij bent gaan volgen! Natuurlijk ga ik jou ook volgen! Je schrijft super leuk!
Dank je wel voor je compliment.
Ahh sneu…! Ik kan je heel goed begrijpen! Mooie geschreven trouwens!
Herkenbaar. Wij hebben nu 4 jaar een kat. Het zegt vast genoeg dat vrienden hem onze ‘harige zeun’ noemen 😉 Je gaat houden van zo’n beestje, hij is gewoon lid van het gezin. Moet er niet aan denken dat we ooit afscheid moeten nemen. Hij mag van mij heeeel oud worden in goede gezondheid.
Huisdieren, ze zijn bij ons altijd al een deel van ons gezin geweest. Mijn vader is een ontzettende dierenliefhebber, we hadden vroeger afwisselend van alles in huis: honden, katten, reptielen, tropische vissen, kippen, hamsters, konijnen…you name it. Vooral de honden en de katten hebben veel indruk bij me gewekt. We hadden er 6, en hebben er 3 moeten herplaatsen, omdat ze het huis terroriseerden. jaren hebben we er verdriet van gehad, ik schreef er wel eens verhaaltjes over in mijn dagboek. Ook toen de anderen kwamen te overlijden. De hond waarmee ik ben opgergroeid – een witte herder- was echt een maatje, hij was voor ons een beste vriend. Wat hebben we gehuild toen hij stierf in 2004. Ik mis hem nog. De kat waarmee ik ben opgegroeid stierf een paar jaar terug, vredig en rustig. Hij werd 17 jaar. Mijn hele jeugd zowat..
Zelf hebben we nu ook wat dieren, maar minder veel dan vroeger: 2 cavia’s, 2 konijnen, 3 katten, en binnenkort komt er een pup bij ons wonen. Jawel, een witte herder!
Wow wat mooi zeg, een witte herder. Helaas hoort het afscheid nemen bij het leven.